ZASADY WPROWADZAJĄCE GRĘ
3.1	Wyznaczanie miejsc
3.1.1	Kolejność miejsc przy stoliku jest losowana albo ustalana. Zawodnik pierwszy (A) wybiera swoje miejsce a pozostali siadają kolejno według losowania.
3.1.2	Nowy zawodnik może dosiąść dopiero po zakończonej rundzie za zgodą wszystkich grających danego stolika. Nie siadając za innego gracza musi on usiąść na prawo od gracza pierwszego.
3.2	Rozdawanie kart
3.2.1	Karty zaczyna rozdawać zawodnik na miejscu pierwszym. Jego prawy sąsiad zawsze rozdaje do ostatniej gry każdej rundy.
3.2.2	Rozdający ma obowiązek gruntownie przetasować karty po czym kładąc je na stole dać je prawemu sąsiadowi do jednorazowego przełożenia.
3.2.3	Przed podaniem kart do przełożenia rozdający winien przetasować je w sposób normalny
3.2.4	Przełożenie kart jest obowiązkowe. Przekładać karty należy w taki sposób aby najmniej cztery znajdowały się w części przekładanej lub najmniej cztery pozostawały na stole
3.2.5	Jeżeli przy stoliku czteroosobowym zawodnik uprawniony do przełożenia jest chwilowo nieobecny, to rozdający podaje karty do przełożenia kolejnemu graczowi po swojej prawej stronie. W przypadku kiedy nieobecny przed oddaleniem się od stolika zastrzegł sobie wyłączność przełożenia, to rozdający musi czekać na jego powrót. Przy dłuższej nieobecności któregoś z graczy o dalszym przebiegu gry decyduje sędzia.
3.2.6	Zaczynając od lewego, każdy współgrający otrzymuje po trzy karty, następnie odkłada dwie do skata, potem każdemu po cztery i znowu po trzy.
3.2.7	Przy czterech współgrających rozdający nie otrzymuje kart. Przy więcej jak czterech współgrających karty otrzymują obaj sąsiedzi z lewej strony oraz sąsiad z prawej.
3.2.8	Jeżeli, przy rozdawaniu kart z winy albo współwiny rozdającego choćby jedna karta została odwrócona, to takie rozdanie musi być powtórzone.
3.2.9	Nieprawidłowe rozdanie kart pod względem ilości kart powtarza się wyłącznie wtedy, kiedy ten fakt zgłoszony został przed zakończeniem licytacji, albo obie strony wyłonione w licytacji mają niewłaściwą ilość kart. (patrz pkt. 4.5.6)
3.2.10	Reklamacje odnośnie tasowania, przełożenia oraz sposobu rozdawania kart muszą być zgłoszone przed podniesieniem swoich swoich kart.
3.2.11	Rozdanie kart przez nieuprawnionego gracza musi być powtórzone. Gra zakończona, nawet ostatnia w rundzie, jest nieważna. Runda zakończona jest wtedy, kiedy jest prawidłowo zapisana, albo błędny zapis lub jego brak, reklamowany jest po rozpoczęciu pierwszej gry następnej rundy. (patrz pkt. 4.1.1) Przy niewłaściwym zapisie ostatniej gry w serii rundę uważa się za zakończoną, kiedy przed podpisaniem List Stolikowej nikt nie wnosi reklamacji.
3.2.12	Omyłkowe rozdanie kart w czasie bieżącej rundy unieważnia rozegrane gry. Wszystkie gry od chwili popełnienia błędu muszą być powtórzone.
3.2.13	Niewłaściwe rozdanie kart w rundach poprzednich albo niemożność stwierdzenia miejsca powstania błędu kończy wszystkie zakończone rundy jako ważne. Powtarza się tylko rundę zaczętą, a karty rozdaje gracz na miejscu pierwszym.
3.2.14	Zawodnik, który w czasie prawidłowego rozdania kart oglądnie albo odwróci skat nie bierze udziału w licytacji.
3.2.15	Kto podczas, albo po rozdaniu kart podniesie skat do swoich kart, również jest wykluczony z licytacji. W tym przypadku winny tasuje swoje 12 kart a rozdający wyciąga z nich 2 karty jako skat.
3.2.16	Po prawidłowym rozdaniu kart musi dojść do ważnej gry. Również gra spasowana (rezygnacja) jest grą ważną. (patrz pkt. 3.3.7)
3.3	Licytacja
3.3.1	Po rozdaniu kart, licytacją wyłania się solistę przez oferowanie bądź trzymanie oferowanej wartości gry. Najniższą wartością licytacji gry jest 18, jest to odpowiednik Szela (Karo) z albo bez 1 szczytu, wygrany zwyczajny.
3.3.2	Gracz otrzymujący pierwszy karty (Przodek) wzywa do licytacji lewego sąsiada (Środek). Środek, jak również Zadek zobowiązani są do licytacji wg ważnych wartości gry, ale nie są oni wiązani do zachowania kolejności wartości cyfrowej.
3.3.3	Po spasowaniu gry przez gracza na przodzie ponieważ nie posiada on gry z oferowaną wartością licytacji albo wyższej. Licytację przejmuje trzeci gracz (Zadek), który licytuje gracza na środkowej pozycji, albo spasuje
3.3.4	Kiedy Środek nie ma gry, albo nie może wyżej licytować do przodka, to musi spasować. Następnie licytuje Zadek albo również spasuje.
3.3.5	Solistą zostaje ten gracz, który utrzymał albo zaoferował najwyższą wartość licytacji.
3.3.6	Jeżeli Środek i Zadek spasują. to Przodek ma prawo bez licytacji podnieść skat (względnie zapowiedzieć grę z ręki). Równocześnie przez to zobowiązuje się on do przeprowadzenia gry. Jeżeli Przodek rezygnuje z licytacji to przed spasowaniem musi zawsze czekać na licytację Środka, a gdy ten spasuje musi czekać na licytację Zadka.
3.3.7	Przez nieokazanie zainteresowania do gry przez żadnego z graczy następuje spasowanie gry. następny gracz rozdaje karty do nowej gry. Nigdy ten sam gracz nie ma prawa tasować i rozdawać kart po raz drugi (ponownie), o ile poprzednio były one rozdane prawidłowo.
3.3.8	Zapowiedz "Pas" jest nieodwołalna, podobnie jak licytowana wysokość, a także trzymana wysokość licytacji ale (patrz pkt. 3.3.9).
3.3.9	Kiedy przed zakończeniem licytacji jeden z grających obejrzał skat, albo go podniósł, lub nieuprawniony wejrzał w karty innego gracza, to jest on wykluczony z dalszej licytacji. Dwaj pozostali grający nie są zobowiązani do już zadeklarowanej licytacji. mogą oni spasować albo licytować od początku. Dotyczy to również w przypadku, kiedy rozdający karty albo inny współgrający obejrzy skat przed zakończeniem licytacji. Grający, którzy przed oddaniem jakiejkolwiek wartości licytacji spasowali nie mogą już brać udziału w nowej licytacji (patrz pkt. 3.3.10).
3.3.10	Gracz pragnący przeprowadzić grę, pomimo włączenia skata do swoich kart przez innego gracza przed zakończeniem licytacji, otrzymuje dwie z dwunastu kart winnego. Pierwotnie położony skat może być wydany tylko wówczas, jeżeli przez wszystkich graczy uznany został za ten sam. Jeżeli to wykroczenie regulaminowe stwierdzono po zakończonej licytacji, solista musi przed podniesieniem skata zadecydować czy będzie grał czy spasuje.
3.4	Zapowiedz gry
3.4.1	Solista w każdym przypadku zobowiązany jest do zapowiedzenia ważnej gry.(patrz pkt. 3.4.4  pkt. 3.4.7) Musi ona być pełna, to znaczy, że również gra z ręki, albo otwarta (ouvert) musi być zapowiedziana, jeżeli ma być brana pod uwagę przy obliczaniu wartości gry. Zapowiedz gry zgodnej z zasadami gry w skata jest nieodwołalna ale (patrz pkt. 3.4.4).
3.4.2	Soliście wolno jest zapowiedzieć grę odpowiadającą wartości licytacji lub o wyższej wartości.
3.4.3	Znalezienie szczytów w skacie uniemożliwiających wygranie wylicytowanej gry upoważnia gracza do zapowiedzi gry odpowiadającej licytacji i poddać się (patrz pkt. 5.4.1)
	Przykład:
	A: Grin bez 4 szczytów, licytowano do 50; w skacie jest Walet krojcowy; możliwość zapowiedzi; Herc (kier) B: Gra kolorowa licytowana do 59; w skacie jest Walet grinowy; możliwość zapowiedzi; Krojc albo Herc
3.4.4	Zapowiedziana gra jest nieważna, jeżeli przez wszystkich współgrających uznana jest za sprzeczną z zasadami gry. Do tych wypadków należy zapowiedz gry z ręki lub otwartej gry Kolorowej i Grand ouvert oraz zapowiedz sznajder i szwarc przy równocześnie podniesionym skatem. Nie wolno już przeprowadzić zmiany skata oraz nazwy gry. Zapowiedz nie do przeprowadzenia gier null kończy grę, przegraną innej gry Kolorowej albo Grand z uwzględnieniem wysokości ostatniej licytacji oraz posiadanych brakujących szczytów.
3.4.5	Nieważnie zapowiedziana gra jest niekaralna i musi być natychmiast skorygowana. Jednak w swojej zapowiedzi musi zostać utrzymana w tym samym gatunku gry/koloru.
3.4.6	Zapowiedz z więcej albo mniej jak 10 kart w ręce oznacza, przegraną w stopniu zwyczajnym (bez prawa do wygranej wyższego stopnia sznajder, szwarc) o ile karty zostały rozdane prawidłowo. Wybita karta przed zapowiedzą gry liczy się jako karta z ręki, tak samo karta wybita przed zapowiedzią przy grach z ouvert liczy się jako dziesiąta karta wyłożona.
3.4.7	Prawidłowo zapowiedziana gra jest nie zmienialna.
3.4.8	Po ważnie zapowiedzianej grze odłożony skat nie może już być obejrzany ani zmieniany. Wykroczenia te prowadzą do przegrania gry w stopniu zwyczajnym (bez sznajder, szwarc)
3.5	Tworzenie stron
3.5.1	Trzech graczy tworzy dwa układy stron: Solista i Przeciwnicy, którzy wraz z innymi współgrającymi tworzą stronę przeciwną.
3.5.2	Każdy członek strony przeciwnej bierze udział w zwycięstwie i porażce. Wspólnie odpowiadają za skutki nieprzestrzegania przepisów w grze, względnie jej poddania.
3.5.3	Solista za wygraną otrzymuje pełną należność od każdego ze strony przeciwnej. Równocześnie przy przegranej grze ponosi takie same konsekwencje (patrz pkt. 5.3.4)
3.5.4	Współgrający, który nie bierze udziału w grze może patrzeć w karty tylko jednemu grającemu. Przymusowe prawo patrzenia w karty nie istnieje.